2014 was een bewogen jaar. Het Nederlandse gebouwd erfgoed eiste de broodnodige aandacht op, ook al zit de vaart er in de werelden van beschermen, restaureren en herbestemmen nog niet echt in. Veerman Bouwhistorie kon stenen bijdragen bij projecten in Zuid-Holland en westelijk Noord-Brabant. Het ene rapport bracht een stevige en gehoopte discussie op gang, het andere leidde een soepel renovatieproces in.

Een doelstelling was: naar buiten. Dit is een motto dat op kantoor hangt en concreet wordt door excursies, velddagen, congressen en stukken fietsen. Het gaat ook over het delen van de lopende zaken en de opbrengsten daarvan. Ik heb veel verteld over het bouwhistorische werk en waar dat goed voor is. Zeker bij een bouwblokonderzoek krijg je daarvoor ruim gelegenheid en de Stichting Bouwhistorie Nederland (SBN) is er voor de uitwisseling van kennis en ideeën op het vakgebied.

Voor het huisorgaan van de SBN, het twee keer per jaar verschijnende tijdschrift Nieuwsbrief Bouwhistorie, heb ik meerdere artikelen geschreven. Vooral het lange stuk over het Begijnhofonderzoek is waardevol. Voor het online gepubliceerde platformvoer.nl maakte ik een kritisch stuk over het boek Het rijtjeshuis. De gemakzucht van de eminente auteur verdiende een scherpe pen. Veel aardiger en meer enthousiasmerend was mijn bijdrage aan de Bredase Erfgoedbrief, die van het onderzoek in de binnenstad een tussenstand en kader geeft.

Vers van de pers is het jaarboek, nr. 74, van de Ghulden Roos met een uitgebreid verslag van het bouwhistorisch onderzoek naar het Huis Vrouwenhof te Roosendaal. In en aan dit ogenschijnlijk vrij jonge landhuis – nu de ‘Chinees’ – zijn restanten te vinden van een eeuwenoud buitenhuis; sporen die een goede spoorzoeker nodig hebben om te worden gevonden en uitgelegd.

Ten slotte is het belangrijk om te vermelden dat uw bouwhistoricus, John Veerman, is opgenomen in het Kwaliteitsregister van de Bond van Nederlandse Bouwhistorici, de BNB. Het register bevat momenteel twintig namen, waarvan er achttien als bouwhistoricus zijn erkend. De BNB hanteert als criterium ondermeer: ‘De registratie is strikt persoonsgebonden, want enkel personen kunnen aantonen dat zij voldoen aan de minimumeisen van degelijk bouwhistorisch onderzoek.’ Het gaat hier niet om bedrijven. Hoewel het nog jonge register enkele handenvol gerespecteerde vakbroeders en -zusters ontbeert, zijn de geregistreerde bouwhistorici specialisten met een gegarandeerde kwaliteit.