Midden in Hellevoetsluis staat een charmant, laag, toch stoer en nogal uitgebouwd complexje. Naast de voordeur is een bordje geschroefd dat zegt dat het pand midden negentiende-eeuws is. Meteen bij de eerste blik op toegestuurde foto's dacht ik: "Klopt aardig. Maar ook later en ook eerder. Ik zie het graag dichterbij, zin in." De nieuwe eigenaar vond het minstens zo interessant als ik om achter de cultuurhistorische waarden te komen en om de bouwgeschiedenis te ontrafelen. Zijn architect stond altijd paraat.

Zo kwamen we met vereende krachten tot de slotsom dat het gebouwencomplex van circa 1850 geen bevroren beeld was. In tegendeel: het was zich nadien op eigenzinnige wijze blijven ontwikkelen. De reconstructie ging tegelijk een eind de andere kant op, veel verder terug in de tijd. De oudste bouwmassa, mét het dak (het 'hoedje'), bleek van rond 1700 te kunnen stammen. Mogelijk is het zelfs nog zeventiende-eeuws -- uit de tijd dat Hellevoetsluis voor Holland en de VOC een uitermate belangrijke zeehaven was. Hoeveel gebouwen zijn er werkelijk zo oud, binnen deze beschermde vesting? Dit huis is bijzonder! Ik heb er langer vertoefd dan mijn offerte beloofde. Terecht. Net als ik zijn de eigenaar en zijn ontwerper door het gebouw en de analyse ervan geïnspireerd, en daarvoor doen we dit.